Το τμήμα του σπαρμένου χωραφιού ή του αμπελιού προς κλάδεμα και των παρομοίων που αναλογεί στον κάθε εργάτη για να εργαστεί.
Περιγραφή Χώρου
Σύμφωνα με τη Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια πρόκειται για το «ορισμένο τμήμα του σπαρμένου χωραφιού που αναλογεί στον κάθε θεριστή να θερίσει» (Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια, τ. 2, λήμμα αντάτζ΄ιν,το, 212). Το ίδιο σημειώνει και ο Ξενοφών Π. Φαρμακίδης στο Γλωσσάριό του: «Οι θεριστές, όταν θα αρχίσουν να θερίζουν, ορίζουν πόσο μέρος του σπαρμένου αγρού θα θερίσουν και αφού θερίσουν το τμήμα αυτί, ξεκουράζονται για λίγο» (Κυπρή 1983 [2003²], λήμμα αντάτζ̆ιν,το, 52-53). Ο Κυπρής Χατζηαυξέντης, επίσης, αναφέρει πως είναι το κομμάτι του αθέριστου σπαρτού που έχει μπροστά του κάθε θεριστής θερίζοντας την περιοχή του από τη μια άκρη στην άλλη (Χατζηαυξέντη 1994, 110).
Ο Γεώργιος Λουκάς αναφέρει πως είναι το μέρος του θεριστέου αγρού ή του κλαδευτού αμπελιού και των παρομοίων, το οποίο έχουν απέναντί τους να μοιράσουν (για να δουλέψουν) οι εργάτες (Κυπρή 1979 [2002²], λήμμα αντάκιν,το, 46).
ΕΤΥΜ. Σύμφωνα με τον Κώστα Καραποτόσογλου:< τουρκ. andaҫ (Γιαγκουλλής 2009, λήμμα αντάτζ̆ιν,το, 62).
Από τη λέξη αυτή παράγεται το ρήμα αντακώννω, που σημαίνει αρχίζω το αντάτζιν. Με αυτή την έννοια μετέπεσε στη γενική έννοια της έναρξης εργασίας (Κυπρή 1983 [2003²], λήμμα αντάτζ̆ιν,το, 52-53).
«Ο τελευταίος θεριστής, που βρίσκεται στο αντίθετο από τον πρωταρκάτη μέρος, λέγεται ροάρης ή ροαρκάτης, το δε άκρο του αντατζ̆ιού, το οποίο θερίζει ο ροάρης, λέγεται ροαρκά» (Κυπρή 1989, λήμμα αντάτζ̆ιν,το, 66).
Additional information and bibliography
Ο Ιωάννης Ερωτόκριτος στο Γλωσσάριό του προσθέτει και τα εξής στο λήμμα αντάτζ̆ιν: «Τα αντάτζ̆ια χωρίζονται ως εξής: Ένας από τους θεριστές αρχίζει να κόβει με το δρεπάνι του μία πολύ στενή λωρίδα των σπαρτών, η οποία χωρίζει ένα μέρος του σπαρτού από το σύνολο. Οι υπόλοιποι θεριστές, μόλις αρχίσει ο αποχωρισμός του τεμαχίου ή αντατζ̆ιού, αρχίζουν και αυτοί να θερίζουν, προχωρώντας πότε δεξιά και πότε αριστερά κατά πλάτος του αντατζ̆ιού. Ο πρώτος θεριστής, ο οποίος λέγεται και πρωταρκάτης [πρωτεργάτης] ούτε δεξιά ούτε αριστερά βαδίζει, αλλά προχωρεί κατευθείαν, κόβοντας λίγο, λίγο σπαρτό, όσο για να χωρίσει το αντάτζ̆ιν» (Κυπρή 1989, λήμμα αντάτζ̆ιν,το, 66).
Γιαγκουλλής Κ. Γ. (2009), Θησαυρός Κυπριακής Διαλέκτου. Ερμηνευτικό, Ετυμολογικό, Φρασεολογικό και Ονοματολογικό Λεξικό της Μεσαιωνικής και Νεότερης Κυπριακής Διαλέκτου, Βιβλιοθήκη Κυπρίων Λαϊκών Ποιητών,70, Εκδόσεις Theopress, Λευκωσία.
Κυπρή Θ. Δ. (επιμ.) (1979 [2002²]), Υλικά διά την σύνταξιν ιστορικού λεξικού της κυπριακής διαλέκτου, Μέρος Α΄, Γλωσσάριον Γεωργίου Λουκά, Δημοσιεύματα του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών, XLI, Λευκωσία.
Κυπρή Θ. Δ. (επιμ.) (1983 [2003²]), Υλικά διά την σύνταξιν ιστορικού λεξικού της κυπριακής διαλέκτου, Μέρος Β΄, Γλωσσάριον Ξενοφώντος Π. Φαρμακίδου, Δημοσιεύματα του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών, IX, Λευκωσία.
Κυπρή Θ. Δ. (επιμ.) (1989), Υλικά διά την σύνταξιν ιστορικού λεξικού της κυπριακής διαλέκτου, Μέρος Γ΄, Γλωσσάριον Ιωάννου Ερωτοκρίτου, Δημοσιεύματα του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών, XIV, Λευκωσία.
Παυλίδης Α. (επιμ.) (1985), Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια, τ. 2, Φιλόκυπρος, Λευκωσία.
Χατζηαυξέντης Κ. (1994), Άρδανα Αμμοχώστου, Ι. Γ. Κασουλίδης, Λευκωσία.
Ελένη Χρίστου, Κυριακή Παντελή, Αργυρώ Ξενοφώντος