πηννιάδα - πιννιά(δ)α - πιννιαού(δ)α - πινιαούρα,η
Πήλινο αλειφτό αγγείο, χύτρα.
Name - Usages
Η πιννιά(δ)α, σύμφωνα με τον Κωνσταντίνο Γ. Γιαγκουλλή είναι πήλινο αλειφτό αγγείο, πιο συγκεκριμένα η χύτρα (Γιαγκουλλής 2009, λήμμα πιννιά(δ)α, 360; Κυπρή 1979 [2002²], λήμμα πιννιάδα, 374; Κυπρή 1989, λήμμα πιννιαού(δ)α, 44).
Η Ευγενία Πέτρου-Ποιητού σημειώνει πως η πινιαούρα είναι πήλινη κούπα (Πέτρου-Ποιητού 2013, λήμμα Πινιαούρα, 116).
χύτρα
ΕΤΥΜ. < ενετ. pignàta (Γιαγκουλλής 2009, λήμμα πιννιά(δ)α, 360; Πέτρου-Ποιητού 2013, λήμμα Πινιαούρα, 116)
Ο Ξενοφών Π. Φαρμακίδης σημειώνει πως πηννιάδα ονομαζόταν η χύτρα στην περιοχή της Μεσαορίας, ενώ σε άλλα μέρη τσούκκα και μαείρισσα (Κυπρή 1983 [2003²], λήμμα πηννιάδα, 334).
Additional information and bibliography
Γιαγκουλλής Κ. Γ. (2009), Θησαυρός Κυπριακής Διαλέκτου. Ερμηνευτικό, Ετυμολογικό, Φρασεολογικό και Ονοματολογικό Λεξικό της Μεσαιωνικής και Νεότερης Κυπριακής Διαλέκτου, Βιβλιοθήκη Κυπρίων Λαϊκών Ποιητών,70, Εκδόσεις Theopress, Λευκωσία.
Κυπρή Θ. Δ. (επιμ.) (1979 [2002²]), Υλικά διά την σύνταξιν ιστορικού λεξικού της κυπριακής διαλέκτου, Μέρος Α΄, Γλωσσάριον Γεωργίου Λουκά, Δημοσιεύματα του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών, XLI, Λευκωσία.
Κυπρή Θ. Δ. (επιμ.) (1983 [2003²]), Υλικά διά την σύνταξιν ιστορικού λεξικού της κυπριακής διαλέκτου, Μέρος Β΄, Γλωσσάριον Ξενοφώντος Π. Φαρμακίδου, Δημοσιεύματα του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών, IX, Λευκωσία.
Κυπρή Θ. Δ. (επιμ.) (1989), Υλικά διά την σύνταξιν ιστορικού λεξικού της κυπριακής διαλέκτου, Μέρος Γ΄, Γλωσσάριον Ιωάννου Ερωτοκρίτου, Δημοσιεύματα του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών, XIV, Λευκωσία.
Πέτρου-Ποιητού Ε. (2013), Από πού κρατάει η σκούφια τους. Λέξεις και ιστορίες από τον κόσμο της γεύσης, Εκδόσεις Επιφανίου, Λευκωσία.
Στάλω Λαζάρου, Αργυρώ Ξενοφώντος, Τόνια Ιωακείμ