Μεγάλο Σάββατο

Περιγραφή Σιτηρεσίου - Γευμάτων
Περιγραφή Σιτηρεσίου

Το Μεγάλο Σάββατο κάθε οικοδέσποινα ετοιμάζει τα κόκκινα αβγά, τις αβκωτές [αβγά τυλιγμένα με ζύμη και σησάμι], τα κουλλούρια, τις φλαούνες, οι οποίες γίνονται από μείγμα αβγών, τυριού, ενίοτε και από λίγο αλεύρι, ζάχαρη, μαστίχα, σταφίδες κ.λπ., τα οποία ζυμώνονται και τοποθετούνται σε φύλλο ζύμης με σησάμι. Οι φλαούνες, όταν ψηθούν στον φούρνο, αποτελούν το απαραίτητο γλύκισμα της γιορτής του Πάσχα.
Κατά το δείπνο δεν επιτρέπεται να παρατεθεί γλύκισμα στο τραπέζι. Αντίθετα, συνηθίζεται να παρατίθεται ξίδι εις ανάμνηση του όξους, με το οποίο πότισαν τον Χριστό κατά τη σταύρωσή του.
Μετά το πέρας της θείας λειτουργίας όλη η οικογένεια ανταλλάσσει ασπασμό με το Χριστός Ανέστη και, κατόπιν, παρακάθονται σε κοινό τραπέζι, όπου τσουγκρίζουν μεταξύ τους τα κόκκινα αβγά με τις επιφωνήσεις «Χριστός Ανέστη» και «Αληθώς Ανέστη» (Παπαχαραλάμπους 1965, 185-186, 187).

«Που ετέλειωνεν ο Καλόλλοος επηαίνναμεν έσσω τζι ετρώαμεν. Εβράζαμεν κκελλέν τζιαι πόθκια αρνουθκιού, ζουμίν τζι εκάμναμεν τζι άλλα» (Μαυροκορδάτος 2003, 355).

Διαφοροποίηση ανάλογα με το δημογραφικό προφίλ

Σε μερικά χωριά (Αστρομερίτης) κάνουν και άρτους σε σχήμα βατράχου, διότι όταν, κατά την παράδοση, οι Εβραίοι άναψαν φωτιά για να κάψουν τον Χριστό, η σαύρα έφερε ξύλα για τη φωτιά, ενώ ο βάτραχος έφερε νερό και έσβησε τη φωτιά. Γι' αυτό η σαύρα είναι καταδικασμένη να ζει στον ήλιο, ενώ ο βάτραχος δροσίζεται μέσα στο νερό.
Κατά το βράδυ του Μ. Σαββάτου συνηθίζουν σε μερικά χωριά να παίρνουν αβκωτές στα νεκροταφεία και μνημονεύουν τους νεκρούς συγγενείς τους (Παπαχαραλάμπους 1965, 186).

Χρονολογία
19ος – 20ός αι.
Βιβλιογραφία

Μαυροκορδάτος Γ. Ι. (2003), Δίκωμο: Το χθες και το σήμερα, Λευκωσία.

Παπαχαραλάμπους Γ. Χ. (1965), Κυπριακά ήθη και έθιμα, Δημοσιεύματα Εταιρείας Κυπριακών Σπουδών, 3, Λευκωσία.

Ερευνητής/Καταχωρητής

Σάββας Πολυβίου, Αργυρώ Ξενοφώντος