αρμάριν,το

ΕΤΥΜ. < αρμάριον < λατινικά armarium (Γιαγκουλλής 2009, λήμμα αρμάριν,το, 78)

πληθ. τα αρμάρκα
υποκ. το αρμαρούδιν, πληθ. τα αρμαρούδκια
μεγεθ. αρμάρα ή αρμαράτσα
(Κυπρή 1983 [2003²], λήμμα αρμάριν,το, 132).

Στα τουρκικά λέγεται δουλάππι και στα γαλλικά armoire (με το οποίο σχετίζεται το αρμάριν), διότι ίσως εκεί μέσα φύλαγαν τα armes [όπλα]. Ο Αδαμάντιος Κοραής όμως στο έργο του «Άτακτα Α΄» παράγει τη λέξη από την αρμαλιά, δηλ. τροφή, ο δε Ετυμολόγος από τη λέξη Ἑρμᾶς (αγάλματα του Ερμή) και γράφεται ερμάριον, λόγω της ομοιότητάς του με αυτά. Η χρήση όμως της λέξης αρμάριν μας κάνει να κλίνουμε, όσον αφορά την προέλευσή της, προς τη λέξη έρμα, που σημαίνει τη σαβούρα πλοίου· διότι οι τροφές, τα οικιακά σκεύη και λοιπά χρειώδη φυλάγονται στο σπίτι μέσα στο ερμάρι όπως η σαβούρα μέσα στο πλοίο (Κυπρή 1979 [2002²], λήμμα αρμάριν,το, 65-66).