Σαββαδκιάτικα

Κατά την Τουρκοκρατία, οι μαθητές πλήρωναν ελάχιστα γρόσια ως δίδακτρα στον δάσκαλο τους κάθε τέλος του μήνα, και ήταν υπόχρεοι να του παίρνουν κάθε Σάββατο δώρα όπως ψωμιά, χαλλούμια, αυγά, κρασί κ.α. τα οποία ονόμαζαν σαββαδκιάτικα, Ιωαννίδης Π. και Γεωργιάδης Α. (2000) 191.
Στο χωριό Πραιτώρι επίσης αναφέρεται ότι η πληρωμή των δασκάλων ήταν ένα ενδεκάρι (τούρκικο νόμισμα αξίας ένδεκα γροσιών), για κάθε μαθητή, ένα ψωμί, εκατόν δράμια λάδι, διακόσια δράμια κουκιά, διακόσια δράμια φασόλια ή λουβιά (όποιος είχε), τρεις οκάδες πατάτες ή κολοκάσι (όποιος είχε), ρακί, κρασί, σουτζιούκος, σταφίδια, πορτός (αφέψημα σταφυλιών, με σιτάρι μέσα) και λίγες ελιές. Αυτά ήταν υποχρεωτικά. Δίνονταν δυο φορές τον χρόνο, μέρα Σάββατο και γι' αυτό λέγονταν και «Σαββατιάτικα». Στις γιορτές των Χριστουγέννων, έδιναν επίσης στο δάσκαλο, ένα ψωμί, μιαν παξιμάδια και λίγα χοιρινά, ο κάθε ένας μαθητής. Τη Λαμπρή πάλι ο κάθε μαθητής έπαιρνε στο δάσκαλο μιαν παξιμάδια, μιαν φλαούναν (όποιος μπορούσε να δώσει).
Σταυρινού Α. Δ. (1993) 21.