Περιγράφεται η παρασκευή του τερατσόμελου αλλιώς μαυρόμελου ή χαρουπόμελου
Περιγραφή Τεχνικής
Παίρνανε ένα κοφίνι και μέσα βάζανε τα πιο εκλεχτά και πιο διαλεχτά χαρούπια. Ρίχνανε μπόλικο νερό να ξεπλυθoύν. Στη συνέχεια άρχιζε το κουπάνισμα. Πάνω σε μια πέτρα, τα κουπανιούσαν με μια άλλη πέτρα. Μετά τα έριχναν μέσα σε μια μεγάλη ξύλινη γούρνα (λεκάνη) ή σ’ ένα μεγάλο χαρτζιήν (μια μεγάλη χάλκινη χύτρα) πάνω σε πέτρινη βάση, που είχανε φυσικά ρίξει πιο πριν μπόλικο νερό. Άφηναν εκεί τα σπασμένα τεράτσια (χαρούπια) 3-4 μέρες να φουσκώσουν καλά στο νερό. Μετά βάζανε στη φωτιά το χαρτζιήν, μέσα στο οποίο τοποθετούσαν ένα κοφίνι με τα σπασμένα χαρούπια. Έτσι ‘κουλιάζονταν’ (φούσκωναν) τα σπασμένα χαρούπια μέσα στο κοφίνι, ενώ ο χυμός παρέμενε μέσα στο Χαρτζιήν. Το κοφίνι είχε μέσα και μια κουρούκλα (ύφασμα) έτσι ώστε να κουλιάζεται ο χυμός που έβγαινε απ’ το κοφίνι και χυνόταν στο Χαρτζιήν.
Στη συνέχεια σήκωναν την κοφίνα (κοφίνι) απ’ το χαρτζιήν αφήνοντας το ζουμί να βράσει καλά πάνω στη φωτιά. Αφού ζεσταινόταν καλά, ο xυμός έπηζε και γινόταν ωραίο μυρωδάτο Χαρουπόμελο.
Το μέλι στη συνέχεια το ρίχνανε σε μεγάλες γυάλινες μποτίλιες ή σε πήλινους κούζους (κούζες). Πετάση Γ. (1992) 252-253.
Χαρουπόμελο
Additional information and bibliography
Το μέλι τρωγότανε αλειμμένο στο ψωμί ή ανακατεμένο με ταχίνι. Το Χαρουπόμελο ήτανε περιζήτητο κατά τη διάρκεια της Νηστείας του Σαρανταημέρου και του Πενηνταήμερου. Επίσης το χρησιμοποιούσανε στην κατασκευή μερικών γλυκών όπως ήταν τα τερτζιελλούδκια, που ήταν πολύ δημοφιλή μεταξύ των κατοίκων σαν γλυκό.
Πετάση Γ. (1992) 253.
Πετάση Γιώργου (1992) Η κωμόπολη της Κυθρέας : ιστορική, αρχαιολογική, πολιτιστική και λαογραφική επισκόπηση, Λευκωσία
Ελένη Χρίστου