καϊκανάς,ο

Ο Ξενοφών Π. Φαρμακίδης στο Γλωσσάριό του αναφέρει πως κτυπούσαν τα αβγά μέχρι να ενωθεί καλά ο κρόκος με το ασπράδι. Κατόπιν, πρόσθεταν ζάχαρη, εξακολουθώντας να κτυπούν τα υλικά. Το μείγμα που σχηματιζόταν το τηγάνιζαν (Κυπρή 1983 [2003²], λήμμα καηκανᾶς,ο, 66).

Στο χωριό Τσακκίστρα ο καηκανάς ήταν είδος πρόχειρου γλυκού που παρασκευαζόταν με χυλό από αλεύρι, νερό, αλάτι και αβγά. Το μείγμα το έπαιρναν με το χέρι ή με την κουτάλα και το έριχναν σε καυτό λάδι. Με τον τρόπο αυτό σχηματίζονταν πίττες φουσκωτές, διαφόρων σχημάτων (Κυπριανού 1970, 10).

Στα χωριά της Πιτσιλιάς ο καηκανάς ήταν αλμυρό παρασκεύασμα με χαλλούμιν, αβγά, έψημαν και δυόσμο. Αφού αναμείγνυαν όλα τα υλικά, τηγάνιζαν τη ζύμη σε καυτό λάδι (Υπουργείο Γεωργίας 2010, Κυπριακά παραδοσιακά παρασκευάσματα, 10).

Οι κάτοικοι του χωριού Τσακκίστρας κατανάλωναν το καηκανάν, αφού πρώτα τον πασπάλιζαν με ζάχαρη ή έψημαν (Κυπριανού 1970, 10).

Ο Χαμπής Χριστοδούλου Νύσση (γεννηθείς το 1898 στη Λεμύθου, Λαογραφικό Αρχείον Τ. 566, Χφ. 1) αναφέρει: «Τον καϊκανάν κάμνουν τον με το έψημαν, σύκα τζ̆αι αλεύριν, που τηανίζουν με το μαυρόλαον πριν. ’Εν είσ̆εν ειδικήν ημέραν να κάμουν τον καϊκανάν» (Ιωνάς 2001, 103-106).