Παλάθες

Οι τελευταίες μέρες της Σαρακοστής πριν από τη Μ. βδομάδα, ήταν η βδομάδα του Λαζάρου. Το Σάββατο του Λαζάρου τα μικρά παιδιά σε μικρές ομάδες, τριγυρνούσαν στους δρόμους του χωριού κρατώντας πανεράκια τα οποία φρόντιζαν εκ των προτέρων να στολίσουν με λαζάρους και άλλα αγριολούλουδα. Επισκέπτονταν λοιπόν τους συγχωριανούς τους και τους μετέφεραν το μήνυμα της ανάστασης του Λαζάρου, τραγουδώντας το γνωστό κυπριακό τραγούδι του Λαζάρου:
''Ο Λάζαρος ο δίμυτος, ο κοτσσινοπεθύμητος
ακούσαν τον οι όρνιθες τζι εκάτσαν να γεννήσουν
αυκά να κοτσσινίσουν, το Πάσκαν να φαττσίσουν"
ή το θρησκευτικό άσμα "Έαρ ημίν επέφανε τοις πάσι το μηνύον ...". Οι νοικοκυρές τους αντάμειβαν με ένα κόκκινο αυγό ή φλαούνα.
Αυτή η συνήθεια ταυτίζεται σε πολλά σημεία με τις τελετουργικές γιορτές της κλασικής εποχής όπου στην αρχαία Αθήνα και αλλού, κατά τον ίδιο μήνα (Ανθεστηρίωνα) νέοι στολισμένοι με αγριολούλουδα ( κατ' αγρούς Διονύσια) περιφέρονταν στους δρόμους αγγέλλοντας την ανάσταση της φύσης και τον ερχομό της άνοιξης. Σύμφωνα με ιστορικές μαρτυρίες οι οικοκυρές εκείνης της εποχής τους φίλευαν με παλάθες ένα είδος γλυκίσματος που έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με τη δική μας φλαούνα.
Σοφοκλέους (2004, σελ 144)