Οικιακά έπιπλα και σκεύη

ταβλοσάνιδο, τραπέζι με χαμηλά πόδια όπου παρασκεύαζαν διάφορες πίτττες
τριφτοσάνιδο, μικρό τραπέζι
τραπεζού(δ)ιν, καρέκλες και διάφορα σκαμνιά από αναθρήκα.

Στα τοιχάρμαρα τοποθετούνται τα διάφορα κουζινικά με τις προμήθειες του σπιτιού.
Στον κουζοστάτη που συνήθως βρισκόταν στον ηλιακό, τοποθετούνται στη σειρά οι διάφορες κούζες, κορίπες του νερού.

Τα κόσκινα, 'κόσιηνα', παρουσιάζουν μεγάλη ποικιλία, ανάλογα με τη χρήση, και τα κατασκεύαζαν πλανόδιοι μάντηδες. Οι τρύπες στη δερμάτινη βάση διαρρυθμίζονται σε γεωμετρική διάταξη, γιατί τα κόσκινα εκτός από τη λειτουργία τους χρησιμοποιούνται και ως διακόσμηση του τοίχου κρεμασμένα ανάποδα, που είναι και ένας πρακτικός τρόπος αποθήκευσης.

Οι διάφοροι τύποι κόσκινων είναι:
Κόσκινο του σιμι(δ)αλιού με πολύ μικρές, τρύπες
Κόσιηνο ή ταμπουτσιά, μεγάλο κόσκινο, χωρίς τρύπες, με βάση από δέρμα κατσίκας ή χοίρου, για το καθάρισμα του αλεύρου.
Αρβάλλιν με μικρότερες τρύπες για το κοσκίνισμα του σιταριού και μεγαλύτερες του κριθαριού.
Κάρτος μικρό κόσκινο, χωρίς τρύπες για το μέτρημα του σιταριού (2 κάρτα ήταν το ημερομίσθιο του εργάτη κατά τον θερισμό),

Μέχρι την τούρκικη εισβολή κατασκεύαζαν κόσκινα ο μάντης Γιάννης στη Γιαλούσα και άλλος μάντης στον Ασπροκόλυμπο,

Εκτός από τα κόσκινα, κύριο διακοσμητικό στοιχείο στους τοίχους ήταν τα πανέρκα, (πανέρια) δίσκοι διαφόρων μεγεθών από στελέχη σιταριού, τις 'ποκαλάμες', που έφεραν πλούσια διακόσμηση είτε από βαμμένες ποκαλάμες, είτε από επένδυση με χρωματιστές λωρίδες υφάσματος.
Τα διακοσμητικά θέματα είναι γεωμετρικά συνήθως σχηματοποιημένα φυτικά και συμβολικά και σπανιότερα ανθρωπόμορφα. Αυτά χρησιμοποιούνται στις επίσημες γιορταστικές εκδηλώσεις του σπιτιού, όπως για την τοποθέτηση και μεταφορά των προσφορών στην εκκλησία.
Τα πιο απλά πανέρια χρησιμοποιούνται για οικιακές εργασίες, όπως για τον καθαρισμό σπόρων και αποξήρανση τροφών, μακαρονιού, τραχανά κ.ά.
Η κατασκευή του πανεριού είναι γυναικεία χειροτεχνία, πολύ διαδεδομένη στην περιοχή. Παπαδημητρίου Ε. (1992) 12.