Η αγριοαχλαδιά.
Ονομασία - Προέλευση
Πρόκειται για την αγριοαχλαδιά, αχλαδιά σε άγρια κατάσταση, δηλαδή. «Χρησιμοποιείται σαν υποκείμενο που δέχεται εμβόλια ήμερης αχλαδιάς διαφόρων ποικιλιών» (Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια, τ. 2, λήμμα αρκάππης,ο, 292).
«Είναι δέντρο (μεγάλος θάμνος) συγγενικό με την αχλαδιά, αλλά τα φύλλα του είναι πιο στενά, λογχοειδή. Τα άνθη είναι άσπρα και ο καρπός, το αγριοχλάδι, έχει στυφή γεύση. Το φυτό απαντά σε θαμνώδεις και δασώδεις περιοχές» (Σαββίδης 1999, 26).
ΕΤΥΜ. < άρκος [άρκος,ο = ο άγριος] + άπιος (Γιαγκουλλής 2009, λήμμα αρκάππης - αρκάππιος - αγράππης,ο, 75)
Επιστημονική ονομασία: Αππιδέα η συριακή (Pyrus syriacus), αγγλ. Wild pear, της οικογένειας Μηλεωδών (Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια, τ. 2, λήμμα αρκάππης,ο, 292)
Κατά τον Γεώργιο Λουκά η αγριοαπιδιά, αχλαδιά, όχνη ή όγνη. Στην κυπριακή διάλεκτο ο ίδιος χρησιμοποιεί και τη λέξη αργγάππης (Κυπρή 1979 [2002²], λήμμα αρκάππης,ο, 62).
Ο καρπός όταν ωριμάσει τρώγεται φρέσκος.
Συμπληρωματικές Πληροφορίες - Βιβλιογραφία
Γιαγκουλλής Κ. Γ. (2009), Θησαυρός Κυπριακής Διαλέκτου. Ερμηνευτικό, Ετυμολογικό, Φρασεολογικό και Ονοματολογικό Λεξικό της Μεσαιωνικής και Νεότερης Κυπριακής Διαλέκτου, Βιβλιοθήκη Κυπρίων Λαϊκών Ποιητών,70, Εκδόσεις Theopress, Λευκωσία.
Κυπρή Θ. Δ. (επιμ.) (1979 [2002²]), Υλικά διά την σύνταξιν ιστορικού λεξικού της κυπριακής διαλέκτου, Μέρος Α΄, Γλωσσάριον Γεωργίου Λουκά, Δημοσιεύματα του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών, XLI, Λευκωσία.
Παυλίδης Α. (επιμ.) (1985), Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια, τ. 2, Φιλόκυπρος, Λευκωσία.
Σαββίδης Λ. (1999), Αγριόχορτα που τρώγονται: Από τη χλωρίδα της Κύπρου, Print today, Λευκωσία.
Κυριακή Παντελή, Αργυρώ Ξενοφώντος
Τρόφιμα
αππίδιν,το
Ο Π.Γ. Γεννάδιος γράφει για τις κυπριακές αχλαδιές στις αρχές του 20ού αιώνα: "Η Κύπρος, ήτις επί της εποχής του Πλινίου (Φυσκ. Ι. 15, 18) εφημίζετο διά τας φερούσας μεγάλους καρπούς Απιδέας της,…
Παραδοσιακές Συνταγές
Γλυκό αχλάδι
"Ξεφλουδίζουμε τα αχλάδια χωρίς να κόψουμε το κοτσανάκι τους. Βάζουμε το τηγάνι στη φωτιά, προσθέτουμε τα αχλάδια στο σιρόπι και τα γυρίζουμε δύο φορές." (Ελευθερία Βαλανίδου, Αγρίδια)