Κρέας κυνηγίου, 18ος αιώνας

"Καλοί δια το φαγίν είναι οι φασσιανοί, ολίγον ή ουδετίποτε διαφέρουσιν αι λεγόμεναι Κυπριώτικαι αυτοχηνάροι. αι πέρδικες, αι τρυγώνες, η κίχλαις, αγριοπαύραις, πικάτζες, ή ξυλόκοτες, αγριόγηδα, ήτοι αγρίμια, λαγώοι, αγριόχοιροι, αγριόβουδα, και αγριογαϊδούρια μάλιστα εις τα δάση του Ακάμα, και Καρπάσιου. Όσα μη εις τροφήν, αετοί, ζαγάνοι, ή γεράκια, και φαλκώνια. καθ χρόνον εξ αυτών στέλλονται εις Κωνσταντινούπολιν των μεγάλων Τούρκων. αγρεύονται εις τους κρημνούς του Ακρωτηρίου της Λεμεσού, είναι διωρισμένοι χωρικοί ελέυθεροι από τας εξοδίας του τόσου, είναι διωρισμένοι χωρικοί ελεύθεροι από τας εξοδίας του τόπου και βάρη, πληρώνοντες μόνον ένα βασιλικόν δόσιμον ελαφρόν, δι' αυτόν τούτο να αγρεύουσιν αυτά. εστέλλοντο ως δώρον και επί των Βενετζιάνων εις Βενετίαν, και γερμανίαν πολλά. Ζώα, και θηρία βλαπτικά ο τόπος δεν θρέφει, ειμή την αλώπεκα, εξ ης γίνεται καλή γούννα.Έρχονται έξωθεν της Νήσου κατά τον Αύγουστον, και Σεπτέμβριον ένα πλήθος πουλλίων μικρών, λεγόεμνα αμπελοπούλλια. γίνονται πολλά παχεία, αγρεύονται εις πλήθος με τους ιξούς. Εστέλλοντο εις Βενετίαν υπέρ τας εξήκοντα χιλιάδας ποτέ. Την σήμερον στέλλονται εις πάσαν Πόλιν της Τουρκίας, εις ξίδι, ή εις κρασί. Έχουσι μεγάλην νοστιμάδα τα έγκαιρα. Επακτώνοντο τα στήματα όθεν αγρεύονται, και επί των Ενετών, και την σήμερον επί των Τούρκων". (Κυπριανός Αρχιμ.,1788, σελ. 549-550)

Από όλα τα είδη του κυνηγιού, ιδιαίτερη μνεία γίνεται για τα αμπελοπούλια. Αναφέρεται ότι ήταν εξαιρετικά νόστιμα. Έρχονταν στο νησί κατά τους μήνες Αύγουστο και Σεπτέμβριο και αφού πάχαιναν, παγιδεύονταν σε πολύ μεγάλες ποσότητες με ιξούς (μικροί ράβδοι αλειμμένοι με μία κολλώδη φυτική ουσία- τον ιξό) και διατηρούνταν σε ξύδι ή κρασί. Επί Βενετοκρατίας στέλνονταν στη Βενετία, 60 000 πουλιά το έτος και επί Τουρκοκρατίας (την εποχή του Αρχιμ. Κυπριανού) στέλνονταν σε κάθε πόλη της Τουρκίας, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται.