Δοχείο γιαουρτιού.
Ονομασία - Χρήσεις
Πρόκειται για πήλινο ή γυάλινο ημισφαιρικό αγγείο για ξινόγαλα (Γιαγκουλλής 2009, λήμμα κ(κ)ιασές,ο, 204).
Ο Ξενοφών Π. Φαρμακίδης στο Γλωσσάριό του αναφέρει πως ήταν πήλινο δοχείο, το οποίο οι Οθωμανοί μεταχειρίζονταν για να πωλούν το γιαούρτι (Κυπρή 1983 [2003²], λήμμα κκεσέ,η, 160).
ρηχό πήλινο δοχείο
ΕΤΥΜ. < τουρκ. kâse (περσ. kāsa) (Γιαγκουλλής 2009, λήμμα κ(κ)ιασές,ο, 204; Κυπρή 1983 [2003²], λήμμα κκεσέ,η, 160) = κούπα ή kese = πουγκί (Πέτρου-Ποιητού 2013, λήμμα Κιασές, 58)
Συμπληρωματικές Πληροφορίες & Βιβλιογραφία
Οι πωλητές τοποθετούσαν κκεσέδες γεμάτους με γιαούρτι σε ένα μεγάλο ξύλινο δίσκο και τον έβαζαν στο κεφάλι, περιφερόμενοι και διαφημίζοντες το εμπόρευμα στους δρόμους των πόλεων (Κυπρή 1983 [2003²], λήμμα κκεσέ,η, 160).
Γιαγκουλλής Κ. Γ. (2009), Θησαυρός Κυπριακής Διαλέκτου. Ερμηνευτικό, Ετυμολογικό, Φρασεολογικό και Ονοματολογικό Λεξικό της Μεσαιωνικής και Νεότερης Κυπριακής Διαλέκτου, Βιβλιοθήκη Κυπρίων Λαϊκών Ποιητών,70, Εκδόσεις Theopress, Λευκωσία.
Κυπρή Θ. Δ. (επιμ.) (1983 [2003²]), Υλικά διά την σύνταξιν ιστορικού λεξικού της κυπριακής διαλέκτου, Μέρος Β΄, Γλωσσάριον Ξενοφώντος Π. Φαρμακίδου, Δημοσιεύματα του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών, IX, Λευκωσία.
Πέτρου-Ποιητού Ε. (2013), Από πού κρατάει η σκούφια τους. Λέξεις και ιστορίες από τον κόσμο της γεύσης, Εκδόσεις Επιφανίου, Λευκωσία.
Στάλω Λαζάρου, Τόνια Ιωακείμ, Αργυρώ Ξενοφώντος