Άγριο χόρτο.
Ονομασία - Προέλευση
αγριοκαρδαμούδα, καψέλλα
«Είναι διετές, ποώδες, χνουδωτό φυτό. Η ρίζα του προχωρά βαθιά στο έδαφος. Τον πρώτο χρόνο, στην κορυφή της εμφανίζεται ο ρόδακας των κατώτερων φύλλων, που είναι επιμήκη, οδοντωτά, με μίσχο. Τα επόμενα φύλλα είναι άμισχα, έχουν δυο φαρδιά φυλλάρια στη βάση τους και σχηματίζουν λοβούς. Το δεύτερο χρόνο ξεπροβάλλουν οι όριοι ανθοφόροι βλαστοί του, που διακλαδίζονται και μπορεί να φτάσουν τα 50 εκ. ύψος. Τα άνθη βγαίνουν πολλά μαζί σε τσαμπιά, είναι πολύ μικρά, λευκά ή ελαφρά ρόδινα, με μακριούς ποδίσκους. Οι καρποί του φυτού είναι καρδιόσχημοι, πιεσμένοι, πράσινοι, με πολυάριθμα ωοειδή, καφεκίτρινα σπέρματα. Το φυτό μπορεί να δώσει από 2 μέχρι 4 γενιές το χρόνο, ανθίζει και καρποφορεί από την άνοιξη μέχρι και το φθινόπωρο. Για την ανάπτυξή του χρειάζεται πολύ ήλιο» (Παπούλιας 2006, 30-31).
ΕΤΥΜ. Το όνομα του γένους (Capsella) οφείλεται στους χαρακτηριστικούς καρπούς της, οι οποίοι μοιάζουν με τα πουγγιά των ιερωμένων της Αναγέννησης (Παπούλιας 2006, 30-31).
Επιστημονική ονομασία: Capsella bursa-pastoris/Brassicaceae (Παπούλιας 2006, 30-31)
Χρησιμοποιείται σε σαλάτες, ως έκχυμα, τσάι (Σαββίδης 1999,12-13).
Λειτουργικός Συμβολικός Ρόλος
«Περιέχει βιταμίνες A, B, C, K, ακετυλχολίνη, χολίνη, αδονιτόλη, αραβινόζη, αργινίνη, ασβέστιο, σίδηρο, φωσφόρο, κάλιο, κιτρικό οξύ, επίσης διοσμίνη, που θρομβώνει το αίμα» (Παπούλιας 2006, 30-31).
Συμπληρωματικές Πληροφορίες - Βιβλιογραφία
Κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι στρατιώτες την έβαζαν στις πληγές τους για να τις γιατρέψουν (Παπούλιας 2006, 30-31).
Παπούλιας Θ. (2006), Τα Άγρια Φαγώσιμα Χόρτα του Βουνού και του Κάμπου, Ψύχαλος, Αθήνα.
Σαββίδης Λ. (1999), Αγριόχορτα που τρώγονται: Από τη χλωρίδα της Κύπρου, Print today, Λευκωσία.
Κυριακή Παντελή, Αργυρώ Ξενοφώντος