Κάππαρις (Kάπαρη)

Εκτός από το σύγγραμα του Γαληνού (2ος αι.μ.Χ.) 'Περί τροφών δυνάμεως' όπου γίνεται εκτεταμένη αναφορά στο φυτό και τις ιδιότητές του η 'κάππαρις' αναφέρεται στο έργο του Κλεάρχου του Σολέως (Κύπριος φιλόσοφος από τους Σόλους 4ος-3ος αι.π.Χ.) 'Περί γρίφων', ανάμεσα σε άλλα τρόφιμα, επιδόρπια και σκεύη καθημερινής χρήσης. Απόσπάσματα του έργου διασώζονται από τον Αθήναιο (2ος-3ος αι.μ.Χ.) στο έργο του 'Δειπνοσοφισταί'.

Απόσπασμα απο την αναφορά του Γαληνού: 'Είναι θάμνος η κάππαρη που φυτρώνει πάρα πολλή στην Κύπρο. Η δύναμή της βρίσκεται στα αρκετά λεπτά μόριά της και γι' αυτό ελάχιστη τροφή προσφέρει στο σώμα αυτών που την τρων, όπως και τ' άλλα όλα, όσα έχουν λεπτά μόρια. Τον καρπό του φυτού τον χρησιμοποιούμε περισσότερο σαν φάρμακο παρά σαν τροφή. Στον τόπο μας μεταφέρεται πασπαλισμένη με αλάτι γιατί σήπεται μόνη της αποθηκευμένη. Είναι λοιπόν εντελώς φανερό ότι πράσινη ακόμη, πριν διατηρηθεί στην άλμη, έχει περισσότερες θρεπτικές ουσίες. Μ' από τη διατήρηση χάνει πάρα πολύ και χωρίς να ξεπλυθεί απ' τ' αλάτι γίνεται όλως διόλου αθρεπτική μα καθαρτική της κοιλιάς. Όταν σαν φαγητό, ελάχιστα θρεπτική, μα σαν προσφάγι και φάρμακο, κατάλληλη ν' ανοίξει την πεσμένη όρεξη και να καθαρίσει το γαστρικό υγρό και τις εμφράξεις στην σπλήνα και στο συκώτι. Πρέπει όμως σ' αυτά να χρησιμοποιείται με ξιδόμελο ή λαδόξιδο, πριν απ' όλα τ' άλλα τρόφιμα. Τις τρυφερές άκρες κι αυτού του φυτού τις τρων, όπως κι εκείνες της τερμίνθου, κι όταν είναι ακόμα πράσινες τις βάζουν, όπως κι εκείνες, στη σαλαμούρα ή στο ξίδι' Γαληνός, 'Περί Τροφών Δυνάμεως' 2.34 (Μετάφραση: Χατζηιωάννου 1975)