Ονομασία - Προέλευση
μανιτάρια
Τα μαvιτάρκα μαγειρεύονται οφτά στα κάρβουνα, τnγανητά με τα αυγά και τα κρεμμύδια και αποτελούν εξαιρετικό μεζέ για τους καλοφαγάδες και τους μερακλήδες του ποτού. Υπάρχουν βέβαια και πολλά είδn από δnλnτnριώδn μανιτάρκα (Λοίζου 1999, 291).
Λειτουργικός Συμβολικός Ρόλος
Αποτελούν εξαιρετικό μεζέ για τους καλοφαγάδες και τους μερακλήδες του ποτού (Λοίζου 1999, 291).
Συμπληρωματικές Πληροφορίες - Βιβλιογραφία
Τα κυριότερα και ασφαλέστερα προς βρώση μανιτάρια είναι αυτά του είδους Αμανίτης ο αρουραίος (Agaricus campestris), που ονομάζονται κοινώς ασπρομανίταρα ή πουρούθκια όταν είναι ακόμα νεαρά (Γεννάδιος 1914, 50).
Ο βωλετός είναι είδος δηλητηριώδους μανιταριού που συναντάται στην Κύπρο (Γεννάδιος 1914, 217).
Τα είδη Γαλάκτιος ο ήδυστος (Lactarius deliciosus) και Γαλάκτιος ο αμφίβολος (Lactarius controversus) είναι εδώδιμα και ονομάζονται κοινώς κοκκινομανίταρα (Γεννάδιος 1914, 218).
Ο Παναγιώτης Λοῒζου στο βιβλίο του «Σπαθαρικό Αμμοχώστου. Το χωρκό μου (ζωή, ιστορία, ασχολίες)», αναφέρει τρία είδn μανιταρκών:
Τα ασπρα τnς Ανάθρηκας που τα βρισκες στο δάσος τnς Σαλαμίνας και τα έλεγαν βιζατζ̆ήτες.
Τα κιτρινωπά του πεύκου που τα βρισκες στο δάσος τnς Σαλαμίνας κάτω από τα πεύκα ή στα βουνά του Πενταδακτύλοu.
Τα πορτομανίταρα που τα βρισκες πάνω στις κοπριές, πάνω στα αλώνια σ' απομεινάρια κοντύλων, μέσα στις αuκολιές και ποταμούς (Λοίζου 1999, 291).
Γεννάδιος Π. Γ. (1914), Λεξικόν φυτολογικόν: Περιλαμβάνον τα ονόματα, την ιθαγένειαν και τον βίον υπερδεκασχιλίων φυτών, εν οις και τα λόγω χρησιμότητος ή κόσμου καλλιεργούμενα, των οποίων περιγράφονται και η ιστορία, η καλλιέργεια, τα προϊόντα και αι νόσοι, Εκ του Τυπογραφείου Παρασκευά Λεωνή, Εν Αθήναις.
Λοΐζου Π. (1999), Σπαθαρικό Αμμοχώστου. Το χωρκό μου (ζωή, ιστορία, ασχολίες), Λεμεσός.
Στάλω Λαζάρου, Ελένη Χρίστου, Σάββας Πολυβίου, Αργυρώ Ξενοφώντος