κλέφτικον (αρνί και κατσίκι),το

Το κλέφτικό αρνί μάλλον αποτελεί μια περίπτωση «ανεκτής κλοπής» η οποία συναντάται στην κυπριακή κοινωνία. Πράγματι, οι εκδηλώσεις του "tolerated theft" έχουν καταγραφεί σε πλείστες κοινωνίες και θεωρείται ότι συνιστούν μια μορφή "food sharing" στις παραδοσιακές κοινωνίες τόσο των τροφοσυλεκτών όσο και των γεωργών (Kaplan and Gurven 2000).

Οι βοσκοί συνήθιζαν να φτιάχνουν κρέας κλέφτικο, ανοίγοντας λάκκο στο βουνό. Συγκεκριμένα, άνοιγαν λάκκο στο χώμα, που τον πύρωναν με κάρβουνα, στη συνέχεια τοποθετούσαν μέσα το κρέας, που το τύλιγαν σε τομάρι, και το σκέπαζαν με κάρβουνα. Το κρέας ψηνόταν αργά και ονομαζόταν κλέφτικο (Ιωνάς 2001, 146).

Οι κάτοικοι της Κυθρέας παρασκεύαζαν το οφτό κλέφτικο με παρόμοιο τρόπο. Αφού έσφαζαν, τεμάχιζαν και αλάτιζαν το κρέας, το τοποθετούσαν σε φύλλα χαρουπιάς και το έβαζαν σε λάκκο που έσκαβαν στο βουνό του Πενταδάκτυλου. Το κρέας ψηνόταν αφού πύρωναν τον λάκκο με ξύλα. Κάλυπταν το λάκκο με χώμα και ξύλα για να μη καταλάβει κανείς πως εκεί υπήρχε τρύπα. Άλλοτε τοποθετούσαν το κρέας στον παραδοσιακό φούρνο το πρωί και το άφηναν μέχρι το απόγευμα, ιδιαίτερα όταν το ζώο ήταν μεγάλο σε ηλικία. Με τον τρόπο αυτό το κρέας γινόταν μαλακό και ξεχώριζε το ψαχνό από τα κόκκαλα. Το οφτό τρωγόταν σκέτο χωρίς ψωμί, μόνο με κρεμμύδι. Όσο οφτό περίσσευε το έβαζαν σε ρούχο και το τοποθετούσαν σε καλάθι ή ζεμπύλι και το κρέμαζαν πάνω σε μια χαρουπιά για να αερίζεται (Πετάσης 1992, 254).

Στο χωριό Ξυλοτύμβου το οφτό γινόταν με σκληρό κρέας προβάτου ή αίγας. Συνήθιζαν να ψήνουν οφτό τους καλοκαιρινούς μήνες που το\τα ζώα έτρωγαν ξηρά χόρτα. Οι κάτοικοι του χωριού τεμάχιζαν το κρέας και το τοποθετούσαν σε πήλινα τσουκάλια που ονομάζονταν τταβάδες με λίγο νερό και φύλλα δάφνης. Πολλές φορές πρόσθεταν και πατάτες στο τσουκκάλι. Έψηναν το κρέας στον φούρνο, αφού πρώτα τον πύρωναν, για 4-6 ώρες. Το κρέας γινόταν πολύ μαλακό και νόστιμο. Οι κάτοικοι και οι περαστικοί αγόραζαν το κλέφτικο για να το καταναλώσουν με κάποιο ποτό (Κυριάκου 2004, 91).