Εγκαταστάσεις παραγωγής και αποθήκευσης Κρασιού (μελέτη)

Η καλλιέργεια του σταφυλιού μαρτυρείται από τις αρχές της 2ης χιλιετίας π.Χ. Ο Στράβων ονομάζει την Κύπρο εύοινο και απεικονίσεις του Διονύσου και των πρώτων που ήπιαν κρασί παρουσιάζονται στην ρωμαϊκή βίλα στην Πάφο (2ος-3ος αι. μ.Χ.). Μέχρι εκείνη την εποχή γινόνταν ευρέως εξαγωγές των κυπριακών κρασιών.
Στη μεσαιωνική εποχή το περίφημο κρασί Κομμανταρια πήρε το όνομα της από το όνομα της περιοχής που ανήκε στους Ναΐτες Ιππότες στο Κολόσσι.
Ο Ludolf von Suchen, οποίος επισκέφθηκε το νησί μεταξύ 1336-1341 περιέγραψε τα διαφορετικά είδη σταφυλιών στο νησί και παρατήρησε ότι 'σε όλο το κόσμο δεν υπήρχαν μεγαλύτεροι ή καλύτεροι στην κατανάλωση από αυτούς στην Κύπρο'.
ο Estienne de Lusignan (1580) αναφέρεται στο κυπριακό κρασί ως το καλύτερο στο κόσμο και αναφέρει ότι ο άγιος Γρηγόριος πίστευε ότι ο Σολομών φύτεψε στον κήπο του αμπέλια που μετέφερε από την Κύπρο.
Ο πατέρας Angelo Calepio της Κύπρου, αναφέρει τον Σεπτέμβριο του 1570 ότι ένας από τους λόγους που ο Σουλτάνος Σελίμ ΙΙ εισέβαλε και κατέκτησε την Κύπρο ήταν η λατρεία του για τα εξαίρετα κρασιά που παράγονταν στο νησί.
Στην Οθωμανική περίοδο (1570-1878) και κατά την Βρεττανική αποικιοκρατία (1878-1960) το κυπριακό κρασί ήταν από τα κύρια προϊόντα εξαγωγών.

Η μελέτη πραγματεύεται την διαδικασία καλλιέργειας του αμπελιού έως την παραγωγή κρασιού, (18ος-μέσα 20ου αι.) με κύρια έμφαση στα κτήρια και εγκαταστάσεις για την παραγωγή και αποθήκευση κρασιού.