τριν,το - φτενίτες,οι

Το τριν ήταν συνηθισμένο φαγητο που το έτρωγαν τα παιδιά ως πρόγευμα, πριν κινήσουν για το σχολείο, αλλά και οι εργάτες του θερισμού ως βραδινό (Κυπρή - Πρωτοπαπά 2003, 267).

Συνήθως έκοβαν το τριν όταν το χρειάζονταν, όμως πολλές νοικοκυρές το έκοβαν, το στέγνωναν στον ήλιο και το φύλαγαν σε σακούλια για το χειμώνα.
Ως συνήθως το τριν το έβραζαν. Το έτρωγαν με πολλούς τρόπους, ανάλογα αν ήταν νηστεία ή όχι. Όταν δε νήστευαν το έτρωγαν με τρίμμαν [τρίμμαν,το = τριμμένο τυρί για τα μακαρόνια] από χαλλούμιν [χαλλούμιν,το = είδος κυπριακού λευκού και αλατισμένου τυριού] ή μυζήθρα (αναρή). Μπορούσε ακόμη να ψηθεί με το γάλα, οπότε λεγόταν και γαλότριν (Πέτρου-Ποιητού 2013, 35), στο οποίο μερικές φορές πρόσθεταν και ζάχαρη.
Τις μέρες που νήστευαν έφτιαχναν το τριν νηστίσιμο (νηστεμένον). Όταν έτρωγαν λάδι, πρόσθεταν στο βρασμένο τριν τηγάνιση. Η τηγάνιση γινόταν με διάφορους τρόπους: είτε τσιγάριζαν κρεμμύδι και το έριχναν από πάνω, είτε τσιγάριζαν κομμάτια ψωμιού και τα έβαζαν μέσα στο τρίν, είτε τσιγάριζαν λίγο από το ίδιο το τριν και το πρόσθεταν στο βρασμένο. Μετά την τηγάνιση τα ξανάβραζαν λίγο μαζί. Όταν δεν κατανάλωναν ούτε λάδι, έτρωγαν το τριν με το μέλι, που συνήθως ήταν χαρουπόμελο.
Το τριν το έψηναν συνήθως με τη φακή ή τη λουβάναν [λουβάνα,η = ο λάθυρος].
Ανάλογα με την περίπτωση το τριν είχε ζωμό και γινόταν σούπα ή ήταν χωρίς ζωμό. Συγκεκριμένα, το τριν με τηγάνιση ήταν σαν σούπα. Μερικές φορές στη σούπα πρόσθεταν εκτός από το τριν και πλιγούρι, όπως αναφέρεται από τον Άγιο Μάμα Λεμεσού (Κυπρή - Πρωτοπαπά 2003, 265-266).