Στη Μαραθάσα τα λαλαγκούθκια, μαζί με τις λαδόπιττες, τα ξεροτήανα κ.ά., φτιάχνονταν κατά την έναρξη ή λήξη αγροτικών εργασιών, όπως το μάζεμα των ελιών, το κλάδεμα των αμπελιών και ο τρύγος.
Ονομασία - Συνταγή
Λαλάγγια. Μικρές τηγανίτες από υγρή ζύμη (χυλό), όπως φτιάχνονται στην περιοχή Μαραθάσας.
Η ονομασία λαλαγγούθκια φαίνεται ότι προέρχεται από τη λέξη λαγαρός δηλ. χαλαρός, και μάλλον οφείλεται στη χαλαρή ζύμη με την οποία παρασκευάζονταν (Σαμαράς 1992, 83-86).
Σύμφωνα με μία άλλη άποψη, η ονομασία λαλαγγούθκια προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη λαλάγγια (λαλάγγιο = γλύκισμα από αλεύρι και λάδι) (Πέτρου-Ποιητού 2013, 74).
Στις πεδινές περιοχές τα λαλαγγούθκια λέγονταν και "κοτζιάκαρες" (Κυπριανού 1974, 295). Απαντώνται επίσης με την ονομασία "γέροι".
Σε μερικά χωριά έριχναν όλο το χυλό στο τηγάνι και έφτιαχναν μεγάλες πίττες. Για να διαχωρίσουν τις μεγάλες πίττες από τα λαλαγγούθκια τα ονόμαζαν γέρους (Ζώδια), γερούθκια (Τσακκίστρα), κοτζιάκαρες (Κυθρέα) ή παππούς (Σκυλλούρα) (Κυπριανού 1974, 295-296).
Σε μερικά χωριά όπως στη Λύση, τα λαλαγγούθκια τα έλεγαν ανέμπατα ξεροτήανα, ενώ στο Ριζοκάρπασο τα ονόμαζαν ταραχτά γιατί απλώς ανακάτευαν αλεύρι με νερό (Κυπρή και Πρωτόπαπα 2003, 256-257).
½ κιλό αλεύρι
½ λίτρο νερό
Λίγες σταγόνες λεμονιού
½ κουταλάκι αλάτι
Ελαιόλαδο για τηγάνισμα
Έψημα ή μέλι
Αναμειγνύουμε το νερό με το λεμόνι, το αλάτι και το αλεύρι και κτυπούμε λίγο με σύρμα για να γίνει ένας παχύρευστος χυλός.
Βάζουμε στη φωτιά ένα τηγάνι με λάδι και αφού ζεσταθεί καλά ρίχνουμε το χυλό με κουτάλι ή με ένα μικρό μπρίκι για να μην σκορπίζει ο χυλός,
προσέχοντας να παίρνουν ομοιόμορφο σχήμα.
Όταν τα λαλαγκούθκια πάρουν χρυσόξανθο χρώμα, τα βγάζουμε σε πιατέλα και τα περιχύνουμε με μέλι ή έψημα ή ακόμη με ζάχαρη και κανέλα.
(Κυθραιώτου 2013, 71).
Τηγάνισμα.
Μέλωμα με έψημα ή μέλι.
Λειτουργικός & Συμβολικός Ρόλος
Στη Μαραθάσα τα λαλαγκούθκια, μαζί με τις λαδόπιττες, τα ξεροτήανα κ.ά. φτιάχνονταν κατά την έναρξη ή λήξη αγροτικών εργασιών, όπως το μάζεμα των ελιών, το κλάδεμα των αμπελιών και ο τρύγος (Κυθραιώτου 2013, 44).
Παρομοίως, στο χωριό Κάθηκας τα λαλαγγούθκια τα έφτιαχναν μετά το τέλος του θερίσματος ή του τρύγου, ως ποθερκά (Σαμαράς 1992, 83-86).
Συμπληρωματικές Πληροφορίες & Βιβλιογραφία
Κυθραιώτου, Φ. (2013). Γαστρονομικός οδηγός Μαραθάσας, Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού-Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, Λευκωσία.
Κυπρή, Θ.Δ. και Πρωτοπαπά, Κ.Α. (2003). Παραδοσιακά ζυμώματα της Κύπρου (Δημοσιεύματα του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών ΧVIII), Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών, Λευκωσία.
Κυπριανού, Χ.Σ. (1974). "Τροφαί του χωριού Τσακκίστρα της Κύπρου", Λαογραφία, ΚΘ΄(ΧΧΙΧ).
Πέτρου-Ποιητού, Ε. (2013). Από πού κρατάει η σκούφια τους, Εκδόσεις Επιφανίου, Λευκωσία.
Σαμαράς, Π.Μ. (1992). "Παραδοσιακές τροφές από ζυμάρι", Λαογραφική Κύπρος, 22(42), 83-86.
Τώνια Ιωακείμ, Πετρούλα Χατζηττοφή