"Στα παλιά χρόνια όταν επαντρεύκετουν η νύφη τζ' ο γαμπρός, η κουμέρα τζιαι η μάνα της νύφης έκαμναν πισίες για να τραττάρουν τους καλεσμένους που ήρταν να ευχηθούν στο αντρόυνο. Παλιά ο γάμος εδιαρκούσε τρεις ολόκληρες μέρες. Το κέρασμα με πισίες εγίνετουν τη Δευτέρα του γάμου." (Μαρίνα Κάττου, Βουνί Λεμεσού)
Ονομασία - Συνταγή
Μικρές πίτες, οι οποίες τηγανίζονται και μετά μελώνονται. Οι πισίες ονομάζονται και τηγανίτες της Κύπρου.
Για το ζυμάρι:
1 κιλό αλεύρι
3 ποτήρια νερό
1/3 του φλιτζανιού λάδι (φυστικέλαιο)
Λίγο αλάτι (1 κουταλάκι)
2 ποτήρια νερό
Για τη γέμιση:
3 ποτήρια ζάχαρη
1-2 ποτήρια λάδι μαυρόλαο (ελαιόλαδο)
Κανέλα
Για το σιρόπι:
2 ποτήρια νερό
3 ποτήρια ζάχαρη
Για το τηγάνισμα:
Φυστικέλαιο
Για πασπάλισμα:
1/4 του κιλού αμύγδαλα
"Αρχικά, κοσκινίζω το αλεύρι.
Κάνω ένα λακκούι (μία λαγκουβίτσα) στο αλεύρι και βάζω το λάδι. Ρυζίαζω το, (δηλαδή τρίβουμε με τα χέρια μας το αλεύρι μέχρι να απορροφήσει το λάδι) για να έρθουν πιο αφρούγιες.
Ρίχνω το νερό και προσθέτω ένα κουταλάκι αλάτι και ζυμώνω.
Όταν ζυμωθεί καλά το κάνω μπαλούα (σαν μπαλίτσα) και το βάζω σε νάιλον για να μην ξεράνει.
Το αφήνω το να «πνάσει» ("ξεκουραστεί") για να βγουν τα ζυμοπαρασκευάσματα πιο ωραία.
Ετοιμάζω το σιρόπι. Βάζω σε μια κατσαρόλα 2 ποτήρια νερό και 3 ποτήρια ζάχαρη και τα αφήνω να χοχλάσουν 5 λεπτά.
Το κατεβάζω από τη φωτιά και το αφήνω να κρυώσει.
Ανοίγω φύλλο με το μαρζάτζιν (τον πλάστη).
Αλείφω το λάδι με το κουτάλι πάνω στο ανοικτό φύλλο. Προσθέτω τη ζάχαρη και την κανέλα.
Τυλίγω το φύλλο και κόβω μικρά μικρά κομματάκια με το μαχαίρι. Πιάνω ένα κομματάκι και το στρείφω, στη συνέχεια το πιττακώνω με το μαρζάτζιν ή με την παλάμη του χεριού και γίνεται πιττούλα.
Τις βάζω στο λάδι, τηγανίζονται, και όταν κοκκινίσουν τις βγάζω από το λάδι και τις βάζω έτσι όπως είναι ζεστές στο κρύο σιρόπι για 2 λεπτά. Όταν περάσουν τα 2 λεπτά τις βγάζω από το σιρόπι και τις βάζω σε ένα πιάτο και τους προσθέτω από πάνω αθασόκουνες (αμύγδαλα) σπασμένες."
(Μαρίνα Κάττου, 65 ετών από το Βουνί Λεμεσού)
Τηγάνισμα.
Σιρόπιασμα.
Λειτουργικός & Συμβολικός Ρόλος
Παλιότερα ήταν ένα από τα κοινά επιδόρπια.
Οι πισίες προσφέρονταν ως κεραστικό γάμου.
"Στα παλιά χρόνια όταν επαντρεύκετουν η νύφη τζι ο γαμπρός, η κουμέρα τζιαι η μάνα της νύφης έκαμναν πισίες για να τραττάρουν τους καλεσμένους που ήρταν να ευχηθούν στο αντρόυνο. Παλιά ο γάμος εδιαρκούσε τρεις ολόκληρες μέρες. Το κέρασμα με πισίες εγίνετουν τη Δευτέρα του γάμου."
(Μαρίνα Κάττου, 65 ετών από το Βουνί Λεμεσού)
Όταν τις πρόσφεραν στους γάμους, τις έκαναν όσο πιο γλυκιές μπορούσαν, για να είναι και η ζωή των νιόπαντρων γλυκιά.
"Θυμούμαι τη προγιαγιά σου την Ελένη που μου έλεε ότι εκάμναν τες όσο πιο γλυτζιές εγίνετουν γιατί επίστευκαν ότι εν να εν τζιαι η ζωή των νιόπαντρων έτσι γλυτζιά όπως οι πίττες."
(Μαρίνα Κάττου, 65 ετών από το Βουνί Λεμεσού)
Συμπληρωματικές Πληροφορίες & Βιβλιογραφία
Απόσπασμα συνέντευξης από την κα. Μαρίνα Κάττου:
"Ερώτηση: Μήπως έκανες κάποιες αλλαγές-τροποποιήσεις στη συνταγή (υλικά, αναλογία υλικών, μέθοδο παρασκευής, τρόπο φύλαξης, τρόπο ή μέσα ψησίματος);
Απάντηση: Όχι δεν άλλαξα τη συνταγή. Παλιά εκάμναν τες λίον πιο μεγάλες. Τωρά μπορεί να μεν τες κάμω πολλά γλυτζιές, εν τες βάλλω μέσ' στο σιρόπι γιατί κάποιοι που έρχονται για επίσκεψη έχουν ζάχαρη τζιαι εν τις τρώουν άμαν εν πολλά γλυτζιές. Μόνο άμαν έρτουν τα εγγόνια μου κάμνω τες έτσι όπως σου είπα πιο πάνω γιατί θέλουν τες σιροπιασμένες. Στα παλιά χρόνια το αλεύρι εβάλλαμεν το μέσ' στη σκάφη τζιαι εζυμώναμεν το γιατί εκάμναμε μεγάλες ποσότητες να φάει ο κόσμος ούλος. Τωρα ζυμώνουμε μέσ' σε μια κούπα. Ακόμα παλιά εν τζ' είχαμε γκάζι. Εβάλαμε 2 μεγάλες πέτρες και ενδιάμεσα τους ξύλα τζιαι που πάνω εβάλλαμε το τηγάνι ή την κατσαρόλα και εψήναμε τες.
Ερώτηση: Είναι τοπική συνταγή, που την φτιάχνουν;
Απάντηση: Κάμνουμεν τη στο Βουνί αλλά κάμνουν την τζιαι σε άλλα χωριά ημιορεινά.
Ερώτηση: Πόσο συχνά κάνεις τώρα πισήιες;
Απάντηση: Τωρά εγώ κάμνω τες άμα μου περισσέψει ζυμάρι που κάμνω ελιωτές, πουρέκια τζιαι άλλα αλμυρά. Και ειδικά τωρά στις νηστείες γιατί εν νηστίσιμες. Α.. και όταν έρτουν πάνω (στο χωριό) τα εγγόνια μου και πεθυμίσουν τες…
Ερώτηση: Πόσο συχνά τις έφτιαχνες προηγουμένως;
Απάντηση: Δυο με τρεις φορές το μήνα περίπου. Παλιά ήταν το γλυκό μας, εν είχαμε έτσι μεγάλη ποικιλία που πράγματα να τρατάρουμε τους ξένους. Εν μια εύκολη συνταγή τζιαι οικονομική τζιαι έτσι εκάμναμεν την πιο συχνά. Τωρά οι παραπάνω εμάθαν με τα τσιπς και τις σοκολάτες και εν καταδέχονται τις πιττούες της γιαγιάς. Ευτυχώς τα αγγόνια μου ακόμα ζητούντες."
(Μαρίνα Κάττου, 65 ετών από το Βουνί Λεμεσού)
Προφορική μαρτυρία:
Μαρίνα Κάττου, 65 ετών από το Βουνί Λεμεσού. Καταγραφή: Ζηνοβία Χαραλάμπους, Οκτώβρης 2010. Επιμέλεια: Στάλω Λαζάρου.
Ζηνοβία Χαραλάμπους / Στάλω Λαζάρου