Για τη παρασκευή των ξιδάτων ελιών, οι γυναίκες έσχιζαν με λεπίδα τη σάρκα των ελιών και τις ξεπίκριζαν σε νερό για 6 ημέρες. Στη συνέχεια, τις στράγγιζαν και τις έβαζαν σε δοχείο με άλμη για 20 ημέρες.
Ονομασία - Προέλευση
Πρόκειται για ελιές που διατηρούνταν σε ξίδι.
Ονομάζονταν ξιδάτες επειδή διατηρούνταν σε ξίδι.
Για τη παρασκευή των ξιδάτων ελιών, οι γυναίκες έσχιζαν με λεπίδα τη σάρκα των ελιών και τις ξεπίκριζαν σε νερό για 6 ημέρες. Στη συνέχεια, τις στράγγιζαν και τις έβαζαν σε δοχείο με άλμη για 20 ημέρες. Τις διατηρούσαν σε ξίδι και άλμη (Υπουργείο Γεωργίας 2010, 7).
** Για τη συνταγή των ξιδάτων ελιών, βλ. ελιές ξιδάτες,οι στην κατηγορία Παραδοσιακές Συνταγές.
Λειτουργικός Συμβολικός Ρόλος
Οι ελιές ήταν το συνηθέστερο προσφάγι των αγροτών, ενώ πάντοτε συνόδευαν τα όσπρια. Ακόμη, καταναλώνονταν σε περιόδους νηστείας (Χατζηκώστας 1995, 151).
Συμπληρωματικές Πληροφορίες - Βιβλιογραφία
Οι ελιές συλλέγονταν στα τέλη Οκτώβρη (Υπουργείο Γεωργίας 2010, 7).
** Για την ελιά γενικά, βλ. το λήμμα ελιά,η στην κατηγορία Τρόφιμα. Για διάφορες άλλες παραλλαγές διατήρησης και κατανάλωσης ελιών, βλ. στην κατηγορία Τρόφιμα τα λήμματα: ελιές τσακκιστές,οι και ελιές κουμνιαστές,οι. Επίσης, στην κατηγορία Παραδοσιακές Συνταγές, βλ. τα λήμματα: ελιές πράσινες τσακκιστές,οι και ελιές μαύρες,οι.
Υπουργείο Γεωργίας Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος, Τμήμα Γεωργίας (2010), Διατήρηση ελιών και παρασκευάσματα από ελιές, Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών, Λευκωσία.
Χατζηκώστας Λ. (1995), «Η ελιά στο χωριό μου την εποχή του μεσοπολέμου», Λαογραφική Κύπρος 25,45, 149-154.
Πηγή φωτογραφίας:
«Ξιδάτες ελιές» (Στάλω Λαζάρου)
Δήμητρα Δημητρίου, Πετρούλα Χατζηττοφή, Αργυρώ Ξενοφώντος